Tiña unha forte espiña pendurada,
saiba de experiencia corría por el.
Tiña luces douradas, sabor de mel,
e era de cor branca e amarelada.
Atopábase naquela estrada
de cementos e recordos de papel,
ninguén sabía nada da súa pel
pero a súa textura era cardada.
Follas que caen das súas secas ramas
e as tardes frías espertaban o ceo
cando o inverno cubría as súas canas.
Pasaron os anos e vólvese xeo.
Ventos de outono que deixan sen ganas,
Queda sen vida dun só titubeo.
SABELA MEIZOSO SANTIAGO
TANIA PÉREZ LÓPEZ
1ºA Bach
Ningún comentario:
Publicar un comentario